ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
Γεννήθηκε το 1932 στο Λιβάδι Κυθήρων από γονείς αγρότες. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια του Μονάχου και της Βέρνης.
Κατά τη διάρκεια της πανεπιστημιακής του σταδιοδρομίας ανέλαβε σημαντικές θέσεις σε κορυφαία εκπαιδευτικά ιδρύματα. Υπήρξε Διδάκτωρ της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1965), Εντεταλμένος Υφηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1973-78) καθώς και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στην ίδια Σχολή.
Διετέλεσε Πρόεδρος του Ιονίου Πανεπιστημίου(1985-90), ιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Συνταγματικών Ερευνών και Πρόεδρος του Τμήματος Νομικής της Σχολής Νομικών, Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών (1993-1997). Από το 1999, είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ιδιαίτερα σημαντική και παραγωγική υπήρξε και η δράση του ως δημόσιου λειτουργού καθώς διετέλεσε μεταξύ άλλων Διευθυντής του Νομικού Γραφείου Πρωθυπουργού & Νομικός Σύμβουλος Πρωθυπουργού (1981-88), Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (1997-98) καθώς και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNESCO (1982-85). Από το 2003 μέχρι το 2012 ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του «Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία» ενώ είχε ενεργό συμμετοχή στο προπαρασκευαστικό στάδιο της αναθεώρησης του Συντάγματος (1975) καθώς και στην αναθεώρησή του (1986) όπου συνέταξε το σχέδιο ως νομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού. Το έτος 2005-2006 διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τη Δημόσια Διοίκηση ενώ από το 1982 μέχρι το 2006 ήταν μέλος του Νομικού Συμβουλίου της Τράπεζας της Ελλάδος.
Παράλληλα με την επαγγελματική του πορεία, ως δικηγόρος στα ανώτατα δικαστήρια και νομικός σύμβουλος ιδιωτικών επιχειρήσεων, ανάπτυξε από νωρίς πλούσια δράση σε πολιτικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις καθώς και σε κοινωφελή ιδρύματα.
Διετέλεσε μέλος της πολιτικής ένωσης «Όμιλος Παπαναστασίου» μέχρι τη βίαιη διάλυσή της από τη δικτατορία και ακολούθως, προσχώρησε στη μεγάλη αντιστασιακή οργάνωση «Δημοκρατική Άμυνα». Μετά τη Δικτατορία, υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Δημοκρατικών Νομικών και Αντιπρόεδρος της Κίνησης για την Εθνική Ανεξαρτησία και τη Διεθνή Ειρήνη και τον Αφοπλισμό. Κατά τα έτη 2005-2006, υπήρξε Πρόεδρος της Επιτροπής για τη Διαφάνεια στη Δημόσια Διοίκηση υπό τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Το Κυπριακό ζήτημα τον απασχόλησε ιδιαίτερα και ήδη από το 1974, ανέπτυξε δράση στη Μεγαλόνησο, κυρίως με διαλέξεις, κατά του «ψευδοσυντάγματος Ντεκτάς» ενώ την περίοδο 2002-2006 εναντιώθηκε στο «Σχέδιο Ανάν». Ήταν επίσης ένα από τα οκτώ μέλη της Διεθνούς Ομάδας Εμπειρογνωμόνων που συνέταξε και παρουσίασε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Διακήρυξη «Πλαισίου Αρχών για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με γνώμονα το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο».
Το 2010, κατάγγειλε σε δημοσιεύματα και ομιλίες του, την παραβίαση θεμελιωδών αρχών του Συντάγματος που τελέσθηκε με τις συμβάσεις δανεισμού με τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ ενώ συνεργαζόμενος με το Δ.Σ. Αθηνών, τον Μίκη Θεοδωράκη και άλλες προσωπικότητες ανέπτυξε δράση κατά του συστήματος δανεισμού της Ελλάδας.
Το επιστημονικό συγγραφικό του έργο ανέρχεται σε εκατοντάδες τίτλων. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Τα συνταγματικά όρια της ιδιοκτησίας (1972), Η αρχή της επικουρικότητος του κράτους (1974), Συνταγματικό Δίκαιο – Οι λειτουργίες του κράτους (1980), Συνταγματική Δικαιοσύνη (1999), Η Μετάβαση στη Δημοκρατία και το Σύνταγμα του 1975 (2005), Ο Αλέξανδρος Σβώλος και η εποχή του( 2010), Μελέτες τομ. Ι 1975-1995 (1996), Μελέτες, τόμοι II-IV (2000), Μελέτες V (Γνωμοδοτήσεις 1975-2006).
Ο δεσμός με τη γενέτειρά του παραμένει ισχυρός όλα αυτά τα χρόνια ενώ από το 2006 μέχρι το 2013 διετέλεσε Πρόεδρος και ακολούθως επίτιμος Πρόεδρος στο «Τριφύλλειο Ίδρυμα Κυθηρίων».