Η πολιτική και ιδεολογική διαδρομή της επτανησιακής πολιτικής elite πριν από και μετά την Ένωση

 Xρύσα Τζαγκαρουλάκη
δρ. Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.

  Το σύμπλεγμα των επτά νησιών του Ιονίου Πελάγους και των εξαρτημένων από αυτά παρακείμενων μικρότερων νησιών αποτέλεσε πεδίο ανταγωνισμού των ισχυρών δυνάμεων του ευρύτερου ευρωπαϊκού χώρου ήδη από το 12ο αιώνα. Η γεωπολιτική και στρατηγική σημασία των νησιών, κυρίως της Κέρκυρας, τα κατέστησε προγεφύρωμα για την επεκτατική κίνηση των ευρωπαϊκών Δυνάμεων προς την Ανατολή. Από την εκπνοή του 14ου αιώνα, με την παρακμή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στο χώρο της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου μετά την πτώση της, τα νησιά του Ιονίου Πελάγους -με ελάχιστες βραχύβιες εξαιρέσεις οθωμανικής κατοχής- πέρασαν σταδιακά στη σφαίρα ελέγχου ή κατοχής των ισχυρών αποικιοκρατικών Δυνάμεων της Δύσης, ακολουθώντας έτσι ένα εντελώς διαφορετικό κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό περιβάλλον σε σχέση με τον υπόλοιπο υπό οθωμανική κυριαρχία ελληνισμό. Η άμεση σύνδεση του επτανησιακού χώρου με τη Δύση δεν προκάλεσε ωστόσο την αλλοίωση της ελληνικής φυσιογνωμίας του γηγενούς στοιχείου. Τα δυτικά πρότυπα προσαρμόσθηκαν στις τοπικές ιδιαιτερότητες του επτανησιακού χώρου.